Ebu ‘ali el Husejn ibn Abdullah ibn el Hasan ibn ‘ali ibn Sina (Engleski: Abū ʿAlī al-Ḥusayn ibn ʿAbdillāh ibn al-Ḥasan ibn ʿAlī ibn Sīnā, Arapski: أبو علي الحسين بن عبد الله بن الحسن بن علي بن سينا)
Ebu ‘ali el Husejn ibn Abdullah ibn el Hasan ibn ‘ali ibn Sina (Engleski: Abū ʿAlī al-Ḥusayn ibn ʿAbdillāh ibn al-Ḥasan ibn ʿAlī ibn Sīnā, Arapski: أبو علي الحسين بن عبد الله بن الحسن بن علي بن سينا)
Ili jednostavno poznat kao Aviccena. Ibn Sina iako u prevodu znaci sin Sinaa, nije bio njegov sin, nego unuk. No očito mu je djed bio veoma uticajna i poznata osoba te je stoga poznat kao Ibn Sina.
Šta da se napiše o njemu, a da ne bude malo ili nedovoljno ili da se ne izostavi nešto što je važno za spomenuti, a da ne bude predugačak tekst? Živimo u vremenima brzine i užurbanosti. Sami sebi smo postavili neke standarde da tekstove za koje treba više od 3 (tri) minute čitanja izbjegavamo.
No, pogledajmo šta je i kako radio Ibn Sina. On je u ranim tinejdžerskim danima počeo da izučava grčku filozofiju. Toliko mu je smetalo što ne može gotovo ništa da razumije da je u tim (dječijim) godinama imao itekako problema sa snom. Kasnije se odvažio u liječenju i vidio da je to neuporedivo lakše za shvatiti i naučiti od matematike i filozofije, pa je već sa svojih 18 godina imao prvu izdanu knjigu iz medicine (kako bi mi to nazvali danas). Liječenjem se dugo godina u raznim periodima svoga života bavio potpuno besplatno, a sve s željom da ustvari nauči ili se domogne nekog novog znanja i iskustva. Tako je za protuuslugu liječenja nekih državnih i/ili vjerskih službenika ustvari tražio da ima pristup državnoj biblioteci.
Taj metod mu je uspio nekoliko puta i ponovo je imao priliku da pristupi mnogim filozofskim djelima. Komentar na Aristotelovu metafiziku od El Farabija mu je u tom smislu može se reći promijenio život. Naime, tu je našao gotovo sve odgovore koji su ga mučili u ranim tinejdžerskim danima, a ticali su se upravo Aristotelove metafizke.
Ibn Sina je na Zapadu poznat više po doprinosu medicini nego filozofiji. Ibn Sina je imao “problema” sa filozofijom sam sa sobom moglo bi se reći jer je imao veoma mnogo žustrih neprijatelja. Mnogi veliki muslimanski prvaci su se raspravljali s njim oko veoma značajnih pitanja. Neki su govorili da ta njega razmišljanja dolaze zbog toga što je musliman sunnit, drugi zato što je musliman šiit, treći ovo, a četvrti ono. Pouzdano se ne zna koje orijentacije je bio, ali da su mu filozofska djela bila protkana vjerskim i u cilju dokazivanja raznih filozofskih pitanja iz vjerskog ugla to je neosporno. Da li je i koliko o njima pogriješio govorili su, a i dan danas govore mnogi učenjaci iz raznih oblasti. Nažalost, ono što možemo da primijetimo je da ga napadaju mnogi ljudi koji od filozofije ne znaju gotovo ništa.
Najpoznatije njegovo djelo, kako naprijed rekosmo je iz medicine i to tzv. Zakon medicine (Engleski: Al-Qānūn fī al-Ṭibb, Arapski: القانون في الطب). Njegov Kanun je prevođen i prepisivan na mnoge jezike i u nebrojeno mnogo primjeraka, a koje su se koristile širom svijeta, pa tako i na Zapadu sve do kraja devetnaestog stoljeća!
Osim medicine, poznat je i po umjetnosti, odnosno muzici i poeziji, pa mu je tako Kazahstan 2004. godine odao priznanje za muzički instrument (za koji se vjeruje da ga je on izumio) na poštanskoj markici.
